«Φίλεμα»

  του Μάνου Κουνουγάκη

  Σκηνοθεσία Λίνα Αλτιπαρμάκη

 2η σεζόν

Πρεμιέρα 10 Οκτωβρίου

Θέατρο Άβατον

 

Το βραβευμένο έργο του Μάνου Κουνουγάκη, μετά την περσινή επιτυχία επιστρέφει για λίγες παραστάσεις στο Θέατρο Άβατον, από τις 10 Οκτωβρίου και κάθε Παρασκευή, σε σκηνοθεσία της Λίνας Αλτιπαρμάκη.

Το κείμενο έχει ως αφετηρία προφορικές μαρτυρίες για τη Ναζιστική Κατοχή στην Κρήτη και πιο συγκεκριμένα για την εκτέλεση 25 αμάχων στο χωριό Γέργερη, Ηρακλείου, και στο γεύμα που παρέθεσε ένας καφετζής-παντοπώλης στους Ναζί την παραμονή της εκτέλεσης. Στον πυρήνα του έργου τοποθετείται η Φιλοξενία, η οποία ορθώνεται ως φορέας φωτός απέναντι στο απόλυτο κακό του ναζισμού (και του όποιου αντίστοιχου του ναζισμού εμφανίζεται απειλητικά στην ανθρώπινη ιστορία). Παράλληλα θίγει θέματα όπως το μίσος, η εκδίκηση, η συγχώρεση, οι διακρίσεις, ο ρατσισμός, η αναζήτηση της γαλήνης, η αποδοχή του άλλου και η ατομική ευθύνη.

Το έργο έχει αποσπάσει διακρίσεις, όπως το Πρώτο Βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα του Φεστιβάλ Μονεμβασιάς, τοΒραβείο Πρωτότυπο Έργου στο Φεστιβάλ Κορίνθου ενώ έχει παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Ελληνικού Έργου Praxis Nine στην Οξφόρδη και το Λονδίνο.

 

Λίγα λογια για την υπόθεση:

 Η Άννα και ο Γιόζεφ έχουν ένα καφενέ σε ένα ορεινό χωριό. Ενώ ο στρατός κατοχής ετοιμάζεται να κάψει το χωριό τους, οι δυο τους αναγκάζονται να ετοιμάσουν τραπέζι για τους κατακτητές με τον Γιόζεφ να θεωρεί τη Φιλοξενία ως ύψιστο χρέος του και την Άννα να επιθυμεί να τους δηλητηριάσει. Δυο στρατιωτικοί,ο διοικητής Κλίνσμαν και η Λοχαγός Μάουερ, καθώς και ένα ντόπιος συνεργάτης τους εμφανίζονται στον καφενέ και απολαμβάνουν ένα γεύμα γεμάτο εντάσεις.. Τι θα ακολουθήσει και ποιος θα επιβιώσει στο τέλος;

 

Σημείωμα συγγραφέα:

Το “Φίλεμα” αποτελεί μια ιστορία παράλληλης πραγματικότητας με βασικό ερώτημα το πως θα ήταν ο κόσμος μας αν πέρα από τον homo sapiens είχε επιβιώσει κι άλλο ένα είδος ανθρώπου. Ωστόσο, έχει τις ρίζες του στη Κατοχική Κρήτη και στις αφηγήσεις του παππού μου, Μανόλη, για τα γεγονότα που οδήγησαν στην εκτέλεση 25 αμάχων (μεταξύ των οποίων και ο αδερφός του, Μιχάλης) στο χωριό μου, Γέργερη Ηρακλείου. Πιο συγκεκριμένα, στην ιστορία ενός καφετζή που έκανε το τραπέζι στους Ναζί την παραμονή της εκτέλεσης.

 Προσπάθεια μου ήταν να γράψω ένα βαθιά αντιρατσιστικό και αντιναζιστικό έργο με βασικό πυρήνα του τη Φιλοξενία, η οποία ορθώνεται ως φορέας φωτός απέναντι στο απόλυτο κακό του ναζισμού (και του όποιου αντίστοιχου του ναζισμού προβάλει απειλητικά στην ανθρώπινη ιστορία). Ωστόσο, στο έργο μπορεί να εντοπιστεί μια ευρύτερη βεντάλια θεμάτων όπως, για παράδειγμα, το μίσος, η εκδίκηση, η συγχώρεση, οι διακρίσεις και η ατομική ευθύνη του καθενός μας.

 Φέτος, πέρα από την Αθήνα, θα παρουσιαστεί σε άλλες δύο παραγωγές στην Κρήτη και τις Κυκλάδες. Ένας ακόμα όμορφος κύκλος έχει ξεκινήσει, καθώς στο ανέβασμα της Αθήνας, στο θέατρο Άβατον τον Μάρτιο του 2025, σκηνοθετεί το έργο μου μια φίλη, η Λίνα Αλτιπαρμάκη, τόσο παλιά όσο και αγαπημένη. Στο πλαίσιο αυτό, έχω τη χαρά να συζητώ τόσο μαζί της, όσο και με τους ηθοποιούς που μας τιμούν με τη συνεργασία τους, να παρευρίσκομαι στις πρόβες και να βλέπω νέες πτυχές του έργου μου να ζωντανεύουν -προσεχώς- επί σκηνής. Καλό μας ταξίδι.

Μάνος Κουνουγάκης

 

Σκηνοθετικό σημείωμα:

‘Το φίλεμα είναι πράξη φιλανθρωπίας. Ιερή προσφορά. Ας τους φιλέψουμε λοιπόν.’

Όταν πήρα το βιβλίο στα χέρια μου, ένιωσα περηφάνεια και χαρά, όταν το διάβασα σκέφτηκα πολλά. Ένα εξαιρετικό έργο, ενός εξαιρετικού φίλου. Όταν ένα χαλαρό Παγκρατιώτικο απόγευμα αποφασίσαμε πως θα το ανεβάσουμε, ναι, ήταν η αφετηρία μας. Και ξαφνικά βρέθηκα να συμβιώνω, σχεδόν, με τον συγγραφέα και με πέντε χαρακτήρες, εκ των οποίων ο καθένας, με τον δικό του ευεργετικό και ερμηνευτικό τρόπο, πετούσε το χαρτί του στο τραπέζι, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και έτσι πήραμε ζωή. Ο Γιόζεφ δεν είναι sapiens και θεωρεί τη φιλοξενία ιερή, χωρίς να λογαριάζει ποιον κερνάει. Η Άννα δεν ξέρει αν το σωστό είναι να τραπεζώσει ή να σκοτώσει τον εχθρό, οι κατακτητές, η Λοχαγός Μάουερ κι ο Διοικητής Κλίνσμαν κάνουν την απεχθή δουλίτσα τους και βιώνουν παράλληλα τις αντιθέσεις και τις ρωγμές τους, ο δοσίλογος ‘φίλος’ τους, ο Ιάκωβος, ενσαρκώνει το απόλυτο κακό. Ή μήπως δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα; Ξέρει κανείς μας άραγε τη σωστή έκφραση της καλοσύνης, το τι σημαίνει καθήκον, αγάπη, μίσος, συγχώρεση, υπέρβαση, ματαίωση; Ξέρει κανείς μας άραγε τι ακριβώς σημαίνει το να είσαι άνθρωπος; Δεν θέλουμε να διδάξουμε το κοινό μας, ούτε να απαντήσουμε -ακριβώς- στα ερωτήματα αυτά. Μόνο να τα θέσουμε και να αναρωτηθούμε όλοι μαζί. Ας τους φιλέψουμε λοιπόν.

Ευχαριστούμε την ομάδα μας και όλους τους συντελεστές και φίλους του Φιλέματος για αυτό το όμορφο ταξίδι.

Λίνα Αλτιπαρμάκη

 

Συντελεστές:

Κείμενο: Μάνος Κουνουγάκης

Σκηνοθεσία: Λίνα Αλτιπαρμάκη

Μουσική: Χρήστος Γαλάνης, Γιάννης Σαρρής

Σύμβουλος Παραγωγής/ Casting: Κατερίνα Σταθοπούλου

Οπτική Ταυτότητα Παράστασης: Ιωάννης Κ. Τσίγκας

Φωτογραφίες: Κατερίνα Καραδημήτρη

Υπεύθυνη Φωτισμών/Σκηνικών: Αποστολία Ζησιμοπούλου

Video Art: Στέφανος Schultz

Υπεύθυνη επικοινωνίας: Γιώτα Δημητριάδη

Παίζουν: Αντώνης Βούλτσος- Δαμουλάκης (Διοικητής Κλίνσμαν), Ευγενία Μαραγκού (Λοχαγός Μαρία Μάουερ), Ντόρα Μάτσικα (Άννα), Νίκος Στεργιώτης (Ιάκωβος Μαγιάς) και Γιάννης Χαρμπάτσης (Γιόζεφ)

 

Πληροφορίες:

Πρεμιέρα 2ης σεζόν 10 Οκτωβρίου

Τελευταία παράσταση 28/11

Κάθε Παρασκευή στις 21:00

Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ κανονικό (στο more και στο ταμείο του θεάτρου), 12 ευρώ

μειωμένο (φοιτητικό, ΑμεΑ, ανέργων, άνω των 65), 7 ευρώ ατέλεια ΣΕΗ

Προπώληση: https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/filema-2os-xronos

Διάρκεια: 90 λεπτά

 

Θέατρο Άβατον

Διεύθυνση: Ευπατριδών 3, Αθήνα 118 54 / 5 λεπτά από το μετρό του Κεραμεικού

Τηλέφωνο: 21 0341 2689

Ανυπόφορη είναι για ακόμα μια φορά η κατάσταση στο Μετρό της Αθήνας, με τους πολίτες να καταγγέλλουν ανεπαρκή δρομολόγια.

Συγκεκριμένα, εικόνες από σήμερα το πρωί (20/10), απαθανατίζουν τον Σταθμό του Συντάγματος να «βουλιάζει» από κόσμο σε ώρα αιχμής.

Οι ανάγκες που υπάρχουν λόγω της αυξημένης κίνησης φαίνεται πως δεν καλύπτονται.

Οι καθυστερήσεις διαρκείς, με την οργή και τη αγανάκτηση του επιβατικού κοινού να αυξάνεται ολοένα και περισσότερο.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ένα επιβάτης που κατήγγειλε τη σημερινή κατάσταση μέσα από ανάρτηση στο Facebook.

Η κατάσταση είναι οριακή και φαίνεται να μην πέφτει καρφίτσα λόγω του πλήθους κόσμου, όπως φάινεται σε φωτογραφίες που δημοσίευσε ο ραδιοφωνικός παραγωγός, Σπύρος Παγιατάκης, στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, που αναφέρει πως «πηγαίνω στη δουλειά σαν σαρδέλα, αν καταφέρω να μπω σε βαγόνι».

Αναλυτικά η ανάρτησή του

«Σταθμός Σύνταγμα, κατεύθυνση Αεροδρόμιο, πρωί Δευτέρας 20/10 – 08:30. Καθημερινό το θέμα αλλά σήμερα ήταν το καλύτερο από όλα! Πηγαίνω στη δουλειά σαν σαρδέλα, αν καταφέρω να μπω σε βαγόνι, και κάτι ταλαίπωροι τουρίστες προσπαθούν να πάνε στο αεροδρόμιο (και αυτή είναι η τελευταία εικόνα τους από την Αθήνα). Υπερβολικά αραιά δρομολόγια για τόσο πολύ κόσμο» έγραψε κάνοντας αναφορά στο Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών και στον υπουργό Χρίστο Δήμα.

«Το Συνέδριο για το Ιράν»

του Ivan Vyrypaev

 

Από την Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων

σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη

 

Δευτέρα 27 & Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2025 στις 20:00,

στο Metropolitan: The Urban Theater,

στο πλαίσιο του 60ού Φεστιβάλ Δημητρίων

 

Μετά από τη σαρωτική πορεία της προηγούμενης σεζόν στην Αθήνα, όπου σημείωσε δύο εξαιρετικά επιτυχημένους κύκλους παραστάσεων στο ΠΛΥΦΑ και στο Θέατρο ΠΟΡΕΙΑ, «Το Συνέδριο για το Ιράν» του Ivan Vyrypaev, η παραγωγή της Ορχήστρας των Μικρών Πραγμάτων σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη, έρχεται στη Θεσσαλονίκη και το Metropolitan: The Urban Theater για δύο παραστάσεις στις 27 και 28 Οκτωβρίου, στο πλαίσιο του 60ού Φεστιβάλ Δημητρίων που διοργανώνει η Διεύθυνση Πολιτισμού και Τουρισμού του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Γραμμένο το 2018 και τοποθετημένο στη Δανία, τη χώρα με τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους στον κόσμο, το έργο του Vyrypaev μας μεταφέρει σε ένα συνεδριακό αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, όπου εννέα μέλη της εγχώριας πνευματικής ελίτ συναντιούνται για να συζητήσουν το περίπλοκο Ιρανικό Ζήτημα και τη διένεξη μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Πολύ γρήγορα, όμως, το «Συνέδριο για το Ιράν» μετατρέπεται σε ένα «Συνέδριο για το Εμείς» και σε μια αντιπαράθεση διαφορετικών αντιλήψεων γύρω από το σύμπαν, την ανθρώπινη ύπαρξη και το αιώνιο ερώτημα: ποιο είναι τελικά το νόημα της ζωής;

- «Και τι να κάνω, λοιπόν;»

- «Ό,τι κάνουμε και οι υπόλοιποι – να κλάψεις και ν’ αγαπήσεις.»

Μέσα από έναν «πυρετικό» λόγο που περνά από τη φιλοσοφία στην επιστήμη και από τη συντηρητική στην προοδευτική σκέψη, το έργο του Vyrypaev συνδέει το «πολιτικό» με το «προσωπικό» αναζητώντας τις βαθύτερες αιτίες που μας έχουν οδηγήσει στο σήμερα. Σε μια εύθραυστη εποχή που ο κόσμος μας συγκλονίζεται από έναν πόλεμο και μια γενοκτονία που συμβαίνουν δίπλα μας και που το ρήγμα του διχασμού βαθαίνει ολοένα και πιο πολύ, τα ερωτήματα του έργου αποκτούν τρομακτική επικαιρότητα: πώς μπορούμε να επικοινωνήσουμε πραγματικά, πώς μπορούμε να αγαπήσουμε, πώς μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε;

«Εντελώς ειλικρινά, δεν μπορούσα καλά καλά να βγάλω μιαν άκρη. Γιατί ζω;»

Τι σημαίνει να ζεις; Υπάρχει απάντηση στο παντοτινό αυτό ερώτημα; Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων προσκαλεί το κοινό σε μια παράσταση-συνέδριο, μέσα από την οποία οι θεατές θα έρθουν σε επαφή με εννέα ομιλητές που, προσπαθώντας να εξηγήσουν τον κόσμο γύρω τους, βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κόσμο μέσα τους.

 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Κείμενο: Ivan Vyrypaev

Μετάφραση: Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου

Σκηνοθεσία: Χρήστος Θεοδωρίδης

Δραματουργία: Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου – Χρήστος Θεοδωρίδης

Χορογραφία: Ξένια Θεμελή

Σκηνικά – Κοστούμια: Τίνα Τζόκα

Μουσική επιμέλεια: Χρήστος Θεοδωρίδης

Σχεδιασμός φωτισμών: Τάσος Παλαιορούτας

Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου: Κυριακή Φόρτη

Φωτογραφίες – Video – Γραφιστικός σχεδιασμός: ThatLongBlackCloud

Οργάνωση παραγωγής: Άννα Τιαγκουνίδου

Επικοινωνία: Λία Κεσοπούλου

Παραγωγή: Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων

 

ΠΑΙΖΟΥΝ (με αλφαβητική σειρά)

Ελευθερία Αγγελίτσα, Πάρης Αλεξανδρόπουλος, Ξένια Θεμελή, Γιώργος Κισσανδράκης, Άρης Λάσκος, Δημήτρης Μανδρινός, Μάριος Μάνθος, Χρυσή Μπαχτσεβάνη, Μιχάλης Πητίδης, Βασίλης Τρυφουλτσάνης, Νίκη Χρυσοφάκη

 

Η παράσταση πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.

Θερμές ευχαριστίες στο ΠΛΥΦΑ για την ευγενική παραχώρηση μέρους του σκηνικού.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Χώρος: Metropolitan: The Urban Theater, Αλ. Φλέμινγκ 2, Θεσσαλονίκη (Στάση Μετρό: Φλέμινγκ)

Παραστάσεις: Δευτέρα 27 και Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2025 στις 20:00

Διάρκεια παράστασης: 145’ (με διάλειμμα)

Τιμές εισιτηρίων: 18€ κανονικό | 14€ μειωμένο (φοιτητών, ανέργων, άνω των 65) | 8€ ατέλεια ηθοποιών και σπουδαστών δραματικών σχολών (μόνο από το ταμείο του θεάτρου)

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.ticketservices.gr/event/metropolitan-urban-theater-to-synedrio-gia-to-iran/?lang=el

Περισσότερα:

Facebook page / Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων: https://www.facebook.com/OrchestraTwnMikrwnPragmatwnLittleThingsOrchestra

Instagram / Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων: https://www.instagram.com/__littlethingsorchestra/

 

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

«Η σκηνοθεσία του Χρήστου Θεοδωρίδη και οι δέκα εξαίσιες ερμηνείες έρχονται να δείξουν πώς μία παράσταση τόσο "στατική" μπορεί να είναι τόσο σαρωτική.» [Τώνια Καράογλου, Αθηνόραμα]

«Η παράσταση καταφέρνει να καθηλώσει με την απλότητά της, αποδεικνύοντας ότι η δύναμη του θεάτρου δεν βρίσκεται στις υπερβολές, αλλά στην ουσιαστική επικοινωνία ιδεών και συναισθημάτων.» [Γεωργία Οικονόμου, News24/7]

«Αν λογαριάσουμε το πολύ σύγχρονο ρεπερτόριο, δεν θα ήταν υπερβολή να επισημάνουμε ότι πρόκειται για το πλέον καίριο θεατρικό κείμενο στη σεζόν που διανύουμε τουλάχιστον, κείμενο βαθύτατα πολιτικό, στοχαστικό και υπαρξιακό συνάμα, με υποψιασμένο φιλοσοφικό υπόστρωμα και διευρυμένη ματιά, το οποίο ακτινογραφεί την τρέχουσα πραγματικότητα, τη σημερινή ζωή, τον εαυτό μας, τον πλανήτη μας.» [Γρηγόρης Μπέκος, Το Βήμα]

«Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων, με την καθοδήγηση του σκηνοθέτη Χρήστου Θεοδωρίδη και έναν δεμένο και σμιλεμένο θίασο νέων, προικισμένων ερμηνευτών, δημιουργεί ένα σκηνικό επίτευγμα, με λίγα μέσα και πολλή ψυχή.» [Μαρία Κατσουνάκη, Η Καθημερινή]

«Δεν θυμάμαι να έχω δει μέχρι σήμερα παραγωγή αυτής της ομάδας που να μη με έχει εκπλήξει. Νομίζω πως το μυστικό της «Ορχήστρας» βρίσκεται στο ότι κάθε παράστασή της βασίζεται στην ειλικρινή εμπλοκή των μελών της, στην ισότιμη συμμετοχή στη σκηνική δραματουργία (Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου και Χρήστος Θεοδωρίδης εδώ), στην ώριμη μα και ανιδιοτελή ανάπτυξη κάθε ηθοποιού στον ρόλο-θέση του.» [Γρηγόρης Ιωαννίδης, Η Εφημερίδα των Συντακτών]

«Ένα διανοητικό-παραστασιακό στοίχημα απόλυτα κερδισμένο. Μια παράσταση που σε ταρακουνά και σε κάνει να σκεφτείς τη δική σου θέση και άποψη για όλα αυτά τα ζητήματα, που σε απασχολεί πολύ καιρό μετά.» [Γιώργος Μητρόπουλος, Euronews]

«Εμπνευσμένη διαχείριση ενός ακόμα δείγματος της ιδιότυπης πολιτικής γραφής του Βιριπάγιεφ από τον Χρήστο Θεοδωρίδη που αναδεικνύεται και από το ερμηνευτικά εξεγερμένο ensemble των ηθοποιών του.» [Στέλλα Χαραμή, Monopoli]

«[...] η παράσταση «ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΙΡΑΝ» είναι υποδειγματική με κουρδισμένη σκηνοθεσία, κουρδισμένους ηθοποιούς, κουρδισμένο λόγο. Τίποτα περιττό στη σκηνογραφία (Τίνα Τζόκα), στα φώτα (Τάσος Παλαιορούτας), στη δραματουργική επεξεργασία (Ιζαμπέλα Κωνσταντινίδου). Με ταρακούνησε και ως άνθρωπο και ως θεατή…» [Ντίνα Καρρά, Only Theater]

«[...] η παράσταση, στα τελευταία λεπτά της, προτείνει πανηγυρικά τη δική της απάντηση: οι σύνεδροι (μαζί και ο συντονιστής), αναστατωμένοι από το ποιητικό ξέσπασμα της πιστής ποιήτριας, ξεχνούν τους ρόλους, τους διαπληκτισμούς, τις διαφορές τους, κι ενώνονται σ’ ένα συντονισμένο χορευτικό κύμα που σαρώνει την αίθουσα ρυθμικά, παρασύροντάς μας σε κείνη τη Χώρα όπου τα σώματα βρίσκουν την ελευθερία τους πέρα από τις φλυαρίες και τις ιδεολογίες, στην καθαρή ηδονή της συνεύρεσης και της επαφής, ενός συλλογικού παλμού που μας ξεσηκώνει.» [Λουίζα Αρκουμανέα, LiFO]

«Ο Χρήστος Θεοδωρίδης θεατροποίησε εύστοχα ένα δύσκολα διαχειρίσιμο - ώστε να γίνει ελκτικό - θεατρικό έργο, μπαίνοντας στο μεδούλι του, με τη συμβολή πρωτίστως των ηθοποιών του, αφού πάνω τους βασίζεται η μεταφορά όλων όσων θίγει ο Βιριπάγιεφ. Η χορογραφία της Ξένιας Θεμελή και ο τρόπος που εντάσσεται στη διάρκεια της παράστασης γίνεται η ανάσα, η απελευθέρωση, η «ελευθερία από τον εαυτό μας».

Ένα έργο σύγχρονο, ουσιαστικό, βαθύ, στοχαστικό, μια παράσταση που το ανέδειξε με απλότητα, αμεσότητα, πάθος –με τον καλύτερο τρόπο.» [Όλγα Σελλά, Ο Αναγνώστης]

 «Στην ευρηματική, και πάλι, σκηνοθεσία του Χρήστου Θεοδωρίδη, και με ερμηνείες συναρπαστικές, το έργο του Βιριπάγιεφ ευτυχεί, βρίσκοντας τη θεατρική του ουσία και ανοίγοντας ένα διάλογο κατεπείγοντα, που ξεκινά από το πολιτικό για να φτάσει –όπως πρέπει– στο προσωπικό.» [Ηρώ Κουνάδη, In2life]

«Στο τέλος της εξαιρετικής παράστασης όλοι οι σύνεδροι θα σηκωθούν, ο ένας μετά τον άλλον, για να χορέψουν πυρετωδώς την όμορφη χορογραφία της Ξένιας Θεμελή, να μετατρέψουν τα ερωτήματα σε παραισθησιογόνα ύλη βακχικού πανηγυριού και να αφήσουν το κοινό να χειροκροτεί με μιαν επίγευση υψηλής πνευματικής απόλαυσης και θαυμασμού.» [Νίκος Ξένιος, Bookpress]

«Τόσο το εξαιρετικό έργο του Ιβάν Βιριπάγιεφ όσο και η συγκλονιστική παράσταση που σκηνοθετεί ο Χρήστος Θεοδωρίδης, εκκινούν από την καθ’ εικόνα και ομοίωση εκδοχή ενός επιστημονικού συμποσίου με απρόβλεπτες προεκτάσεις και αναπάντεχη κορύφωση. Ο αναγνώστης/ακροατής/θεατής βρίσκεται σε διαρκή εγρήγορση, ταυτίζεται, συμφωνεί, διαφωνεί, εξοργίζεται, αναζητά εναγωνίως απαντήσεις.» [Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης, Η Εποχή]

«Το Συνέδριο για το Ιράν, με την βαθιά εστιασμένη σκηνοθετική ματιά του Χρήστου Θεοδωρίδη, με την φαντασία και την ευαισθησία του, γίνεται μια συλλεκτική παράσταση, μια παράσταση-κόσμημα.» [Λένα Σάββα, Θεατρο.gr]

 

ΝΙΚΟΛΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Πριν λίγες μέρες, ο κ. Λεωνίδας Κουρσούμης, ένας εκ των τριών ιδρυτών του Παλαιοβιβλιοπωλείου των Αστέγων, έκανε την εξής ανάρτηση:

“Συνεχίζω να σας παρακαλώ για να μας στηρίξετε στο παλαιοβιβλιοπωλείο στην οδό Αστυδάμαντος 11. Πρέπει να λύσουμε το θέμα με την έξωση στην αποθήκη. Το κάθε ένα ευρώ είναι πολύτιμο για να μπορέσουμε να πληρώνουμε το ηλεκτρικό και το νοίκι και στο παλαιοβιβλιοπωλείο. Σας παρακαλώ εάν μπορείτε να μας στηρίξετε. Δεν θέλουμε να κλείσουμε. Σας χιλιοπαρακαλώ”

Η ROSA πήγε στο Παγκράτι, στην οδό Αστυδάμαντος 11, όπου βρίσκεται το βιβλιοπωλείο και μίλησε μαζί του σχετικά με την έκκληση του και το μέλλον του βιβλιοπωλείου. Το βιβλιοπωλείο που άνοιξε πριν από εξι χρόνια στην οδό Πειραιώς και πριν από ενα χρόνο συνέβη η κλοπή περίπου 8 χιλιάδων βιβλίων. Βιβλία, που όπως είχε δηλώσει τότε ο κ. Κουρσούμης, “αν μου τα ζητούσαν θα τους τα έδινα”.

Το Παλαιοβιβλιοπωλείο των Αστέγων διατηρεί αυτή τη στιγμή ένα φυσικό κατάστημα στην Αστυδάμαντος με περίπου 20 χιλιάδες τίτλους αλλα και μια αποθήκη με 90.000 βιβλία. Καθώς τα έσοδα δεν είναι τόσα για να συντηρούν αυτή την αποθήκη, καθυστέρησαν κάποια μισθώματα και υπάρχει διαδικασία έξωσης από τον ιδιοκτήτη. Δε μιλάμε για κάποια επιχείρηση με μεγάλα κεφάλαια, οπότε η ανάθεση σε κάποιο δικηγόρο της υπόθεσης έχει ένα κόστος που δε μπορούν να σηκώσουν. Κι αυτό που ζητάνε στην ουσία ειναι μια μικρή αναβολή της έξωσης μέχρι να βρουν πιο οικονομικό χώρο να στεγάσουν τα βιβλία. Να σημειωθεί πως έχουν απευθυνθεί σε πολλούς δήμους ώστε να δωρίσουν βιβλία για δημοτικές βιβλιοθήκες, αλλά δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση.

Αφού λυθεί το πρόβλημα της αποθήκης, επόμενός τους στόχος είναι να φτιάξουν ένα e-shop, κάτι που θα λύσει τα χέρια σε πολύ κόσμο που θέλει να αγοράσειι αλλα βρίσκεται μακρυά. Γι΄αυτό και ζητάνε τη στήριξη του κόσμου. Αλλά ζητάνε και στήριξη από κάποιον δικηγόρο να τους καθοδηγήσει για το πώς θα πετύχουν αυτή τη μικρή αναβολή της έξωσης. Τα βιβλία κατα μέσο όρο κοστίζουν 3 ευρω.

Σε μια κοινωνία όπου βασιλεύει το λαμπερό, το γυαλιστερό, το εφήμερο, για αρκετό κόσμο η φράση “παλαιοβιβλιοπωλείο αστέγων” δημιουργεί μια εικόνα βιβλίων παλιών, βρόμικων και φθαρμένων, όπως συναντάμε μερικές φορές σε υπαίθριους πάγκους. Όμως τα πράγματα δεν ειναι ετσι σ’ αυτό το βιβλιοπωλείο της Αστυδάμαντως. Έναν άψογο, καθαρό, ζεστό και όμορφο χώρο με βιβλία σε κατάσταση καινούργιου. Κάποια απλά διαβασμένα, κάποια αμεταχειριστα. Κάποια άλλα, σπάνια και δυσεύρετα. Βιβλία που βρίσκονταν σε μια βιβλιοθήκη και περίμεναν κάποιον/α να τα ανασύρει και να τα διαβάσει. “Γίνεται διαλογή στα βιβλία πριν μπουν στο ράφι”, μας λεει ο κ. Λεωνίδας.

Το Παλαιοβιβλιοπωλείο των Αστέγων λειτουργεί Δε-Πα 11πμ-4μμ και Σάββατο 11πμ-3μμ.

Πηγή: rosa.gr

Το Aristophobia Nervosa της Lia Hide, διεκδικεί την απαιτητική κατηγορία Spoken Word/Poetry των 67ων GRAMMYs® 2025,  σηματοδοτώντας μια νέα εποχή για την παρουσία της ελληνικής γλώσσας στα GRAMMYs®.

Η δουλειά της Lia Hide, με τις ρίζες της στο avant-pop και το dark pop, μεταμορφώνει την ποίηση σε μουσικό τοπίο, φέρνοντας την αφήγηση και τον ήχο σε μια εύθραυστη αλλά εκρηκτική ισορροπία. Ο πρώτος ελληνόφωνος δίσκος της Αθηναίας τραγουδοποιού είναι ένα αλμπουμ μουσικά προκλητικό και σύνθετο ενώ αναμειγνύει dark pop, fusion και post-rock, δημιουργώντας ένα ηχητικό ταξίδι για τολμηρούς ακροατές.

Με 5 αγγλόφωνα άλμπουμ, μουσική για τον χορό και το θέατρο, αλλεπάλληλες περιοδείες στην Ευρώπη και εμφανίσεις στην Αμερική και πιο πρόσφατα στην Κίνα, η πολυβραβευμένη Lia Hide έχει ήδη χαράξει το δικό της αποτύπωμα κυρίως στο εξωτερικό έχοντας συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως οι Κ.Βήτα, Die Krups, Kadebostany, Kovacs, Front242, the March Violets, Blak Uhuru, Karen Souza, Ida Nielsen, Zola Jesus, Tricky). 

Το άλμπουμ κυκλοφορεί σε συνεργασία με το Institute for Experimental Arts.

ΔΑΝΑΗ ΚΙΣΚΗΡΑ ΜΠΑΡΤΣΩΚΑ

Ο γολγοθάς του Κώστα Γουρνά που, ενώ το 2019 εξέτισε την ποινή του για τη δράση του στην οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας», μέχρι σήμερα αντιμετωπίζει δεκάδες εμπόδια προκειμένου να ζήσει μια κανονική, ελεύθερη ζωή ● Η ασφαλιστική εταιρεία δεν του ανανεώνει το ασφαλιστήριο για το όχημά του χωρίς συγκεκριμένη δικαιολογία, ενώ και η τράπεζα καταχρηστικά σταμάτησε να του επιτρέπει τη χρήση χρεωστικής κάρτας.

Σε μια κατάσταση συνεχούς ομηρίας και υποτυπώδους τιμωρίας βρίσκεται -παρά το γεγονός ότι έχει αποφυλακιστεί από το 2019- ο Κώστας Γουρνάς, ο οποίος ανέλαβε την πολιτική ευθύνη, καταδικάστηκε και εξέτισε την ποινή του για τη δράση του στην οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας». Εδώ και σχεδόν έξι χρόνια ζει και εργάζεται προσπαθώντας -όπως όλοι οι πρώην κρατούμενοι- να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της -πλέον- ελεύθερης ζωής του. Ωστόσο, κρατικοί αλλά και ιδιωτικοί μηχανισμοί που χρησιμοποιούνται ως μέσα επιβολής πίεσης και δημιουργίας εξαιρέσεων δεν σταματούν να θέτουν εμπόδια.

Η περίπτωση της Anytime

Σε μια άνευ προηγουμένου κίνηση πέρασε η εταιρεία Anytime, στην οποία ο Κ. Γουρνάς ασφάλιζε το μεταφορικό του μέσο, καθώς αιφνιδιαστικά, τον περασμένο Αύγουστο, έλαβε μία επιστολή από την εταιρεία στην οποία του γνωστοποιούσαν ότι δεν πρόκειται να του ανανεώσουν το ασφαλιστήριο. Ζητώντας τις απαραίτητες εξηγήσεις, του δόθηκε η απάντηση ότι «στα πλαίσια τακτικού ελέγχου και εκτίμησης των κινδύνων που διενεργεί ανά διαστήματα η εταιρεία, δεν προχώρησε στην ανανέωση του ασφαλιστηρίου συμβολαίου». Στην ίδια επιστολή η Anytime τόνιζε ότι αυτό είναι νόμιμο δικαίωμά της.

Ωστόσο, τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα αφού κανείς δεν διευκρινίζει πότε διενεργήθηκαν οι εν λόγω έλεγχοι και ποιοι είναι οι κίνδυνοι που εκτίμησε η εταιρεία ότι υπάρχουν, από τη στιγμή μάλιστα που ούτε καταγεγραμμένο τροχαίο περιστατικό υπάρχει, ούτε παραβάσεις του ΚΟΚ, ούτε τίθεται θέμα παλαιότητας του οχήματος και φυσικά ούτε πρόκειται για υπερήλικα οδηγό.

Η αναιτιολόγητη αυτή απόφαση δημιουργεί εύλογα ερωτήματα σχετικά με το αν η λεγόμενη «εκτίμηση κινδύνου» αποτελεί εργαλείο κοινωνικού αποκλεισμού. Με ένα τέτοιο σενάριο ανοίγει ο δρόμος για μια επικίνδυνη κανονικότητα όπου οι ανεπιθύμητοι -εν προκειμένω οι ανεπιθύμητοι στο κράτος- μπορούν να εξαιρούνται αυθαίρετα, σήμερα από τη δυνατότητα να ασφαλίζουν το όχημά τους, αύριο ποιος ξέρει από τι άλλο.

Η Εθνική Τράπεζα και η Αρχή

Οι «τυχαίες εξαιρέσεις» όμως δεν σταματούν εδώ, αφού σε ένα σχεδόν ιονεσκικό πλαίσιο, εδώ και περίπου ενάμιση χρόνο η Εθνική Τράπεζα, καταχρηστικά, σταμάτησε να του επιτρέπει τη χρήση χρεωστικής κάρτας. Ο ίδιος, απευθυνόμενος στην Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, η οποία είναι υπεύθυνη για τη λίστα των ατόμων που ακόμα και μετά την αποφυλάκισή τους έχουν περιορισμένες τραπεζικές δραστηριότητες προκειμένου να ελέγχονται (π.χ. σε περιπτώσεις δεν επιτρέπεται να έχουν και δεύτερο λογαριασμό), αλλά και στην ίδια την τράπεζα, δεν έλαβε καμία ουσιαστική απάντηση, αφού ο ένας φορέας πετάει το μπαλάκι στον άλλον. Η τράπεζα παραπέμπει στην Αρχή και η Αρχή στην τράπεζα.

Σημειώνεται ότι μετά την αποφυλάκισή του, ο Κ. Γουρνάς άνοιξε λογαριασμό στην Εθνική έπειτα από σχετικά αιτήματα στην εν λόγω Αρχή, η οποία του επέτρεψε και τη χρήση κάρτας. Επί τέσσερα χρόνια δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα. Ωστόσο, όταν το 2024 η τράπεζα ανανέωσε τη χρεωστική του κάρτα η οποία είχε λήξει, η τελευταία πρακτικά δεν λειτούργησε ποτέ, αφού καταργήθηκε χωρίς προειδοποίηση και χωρίς καμία εξήγηση. Από τότε, έχει ζητήσει να του επιτραπεί να ανοίξει λογαριασμό σε άλλη τράπεζα, ωστόσο, παρά το γεγονός ότι το αίτημά του έγινε δεκτό από την Αρχή, καμία (!) τράπεζα δεν τον δέχεται ως πελάτη.

Παραβλέποντας ότι έτσι κι αλλιώς η λίστα εμπλεκομένων ή εν δυνάμει εμπλεκομένων σε εγκληματικές δραστηριότητες πρέπει και θα πρέπει να εξετάζεται και να αναθεωρείται αν δεν έχουν προκύψει υπόνοιες για τέλεση αδικημάτων, η παραμονή στη συγκεκριμένη λίστα ενός υπόπτου επειδή τέλεσε ένα συναφές, αλλά όχι αυτούσιο έγκλημα (σ.σ. ο Κ. Γουρνάς έχει αμετάκλητη δικαστική απαλλαγή από την κατηγορία της χρηματοδότησης τρομοκρατικών οργανώσεων) πριν από δεκαπέντε χρόνια, και από τότε οι συναλλαγές του δεν εμπεριέχουν κάτι «ύποπτο», θα έπρεπε να αποτελεί λόγο επανεξέτασης.

Ωστόσο, αυτό που αξίζει να επισημανθεί είναι ότι εδώ έχουμε να κάνουμε και με έναν περιορισμό ο οποίος μόνο λογικός δεν είναι. Ο έλεγχος των οικονομικών συναλλαγών ενός υπόπτου που είναι στη λίστα δεν μπορεί να επιτευχθεί όταν εκείνος «κινείται» με μετρητά. Ο τραπεζικός λογαριασμός και η χρήση κάρτας, αντί να είναι πρόβλημα, διευκολύνουν το έργο της Αρχής αφού υπάρχει ψηφιακό αποτύπωμα των συναλλαγών.

Ο Κώστας Γουρνάς στην «Εφ.Συν.»: 
«Στις περιπτώσεις των αποφυλακισθέντων πολιτικών αντιπάλων του κράτους συντελείται μια ιδιότυπη συνέχιση της ποινής»

Εκκινούν από τη θέσμιση ενός εκδικητικού πλαισίου εκ μέρους του κράτους, που δίνει τη δυνατότητα σε ιδιωτικές εταιρείες να επιβάλλουν καθεστώς εξαίρεσης για πολιτικούς λόγους

Υπάρχει για τους πολιτικούς αντιπάλους του καθεστώτος μια ειδική συνθήκη ισόβιας τιμωρίας που μπορεί να εκδηλωθεί με κάθε ευφάνταστο -πλην των συμβατικών- τρόπο εκδίκησης. Για τους πολιτικούς κρατούμενους καταρτίζονται διαρκώς νέα, αυστηρότερα νομοθετικά και σωφρονιστικά πλαίσια που πρακτικά επιμηκύνουν τις ποινές που επιβάλλει η δικαστική εξουσία. Δικαιώματα που κατακτήθηκαν με τους αγώνες των κρατουμένων, όπως η άδεια και η υφ’ όρον απόλυση, τείνουν να καταργηθούν για εκείνους που εναντιώθηκαν στο πολιτικό και οικονομικό καθεστώς εκμετάλλευσης στη χώρα μας. Εκείνο που χαρακτηρίστηκε ως καθεστώς εξαίρεσης για τους πολιτικούς κρατούμενους τις προηγούμενες δύο δεκαετίες έχει πια θεσμοθετηθεί, διαστέλλοντας διαρκώς τα όριά του ως προς το χείριστο. Κι αυτό το τελευταίο είναι ό,τι ακριβώς συμβαίνει ως γενικότερη πολιτική διαχείριση στο ευρύτερο πλαίσιο της καθυπόταξης της κοινωνίας τόσο σε τοπικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Η κανονικοποίηση και μονιμοποίηση των καθεστώτων εξαίρεσης, που στον ελλαδικό χώρο υπήρξε η περίοδος των μνημονίων, είναι μία σαφής πολιτική επιλογή για την παγίωση νέων συσχετισμών εις βάρος των κοινωνικά αδύνατων.

Στις περιπτώσεις των αποφυλακισθέντων πολιτικών αντιπάλων του κράτους συντελείται μια ιδιότυπη συνέχιση της ποινής. Πλήρης ή μερική αδυναμία πρόσβασης σε μια σειρά από βασικά λειτουργικά πεδία, όπως η εργασία, η δυνατότητα τραπεζικών συναλλαγών, αλλά και εσχάτως η κατοχή οχημάτων. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ασφαλιστικής εταιρείας που αρνείται να ανανεώσει συμβόλαιο κάλυψης σε όχημα πρώην πολιτικού κρατούμενου. Αρνηση αναιτιολόγητη, που συνεπάγεται -αν παγιωθεί- τη μη δυνατότητα μετακίνησης με ίδια μέσα, αφού δεν μπορεί να υπάρξει ανασφάλιστο όχημα. Ιλαροτραγωδία, όμως πραγματικότητα η άρνηση ασφαλιστικής κάλυψης για πολιτικούς λόγους. Ολες αυτές οι αυθαίρετες αποφάσεις δεν απαιτούν κάποια συνωμοσιολογική προσέγγιση. Εκκινούν από τη θέσμιση ενός εκδικητικού πλαισίου εκ μέρους του κράτους, που δίνει τη δυνατότητα σε ιδιωτικές εταιρείες να επιβάλλουν καθεστώς εξαίρεσης για πολιτικούς λόγους.

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

«NOMSFERATU» 

  Η πιο διάσημη και εμβληματική ιστορία του Δράκουλα, σε μια μοναδική θεατρική σύλληψη και σκηνοθεσία του Johnny O.

 Πρεμιέρα 2 Οκτωβρίου

 Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00 

Θέατρο 104 

 

 

Η M Productions, μετά τα συνεχόμενα sold out στο Θέατρο Φούρνος, επιστρέφει με τη νέα της παραγωγή Nomsferartu, αυτή τη φορά στο Θέατρο 104, για 10 μόνο παραστάσεις.

Η παράσταση βασίζεται σε μία από τις πιο εμβληματικές ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου τρόμου: το Nosferatu του Φ. Β. Μουρνάου, γυρισμένο το 1922, που άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στον μύθο των βρικολάκων.

Τη σκηνοθεσία και το σενάριο υπογράφει ο Johnny O, ο οποίος εμφανίζεται και επί σκηνής, μαζί με τους: Γιώργο Ντούση, Μαρία Μπαλούτσου, Εύη Κολιούλη, Χριστίνα Δενδρινού και Θανάση Μεγαλόπουλο.

 

Λίγα λόγια για την υπόθεση

Τι είναι αυτό που κάνει μια σκιά να σέρνεται στους δρόμους, να σκαρφαλώνει στους τοίχους και να γεμίζει με ποντίκια μια κατά τα άλλα ήσυχη πόλη; Ποιος την καλεί και γιατί οι άνθρωποι παραδίδουν την ψυχή τους σε αυτήν;

Ο μυστηριώδης Κόμης Όρλοκ, απομονωμένος στον πύργο του, είναι αυτή η ανατριχιαστική σκιά. Μια σκοτεινή παρουσία που κινείται ελεύθερα, διατάζει, υποτάσσει και προκαλεί τρόμο αλλά και ακατανίκητη γοητεία.
Θα καταφέρει η αγνή ψυχή της Μίνα, το αντικείμενο του πόθου του, να σώσει τον κόσμο; Ή μήπως όλοι θα μετατραπούν σε μικρά τρωκτικά και θα αλληλοφαγωθούν;

Ο Johnny O διασκευάζει τον γνωστό μύθο, παρουσιάζοντας τη δική του εκδοχή με τη μορφή μιας μαύρης κωμωδίας, εμπνευσμένης από την αισθητική και τον ρυθμό του βωβού κινηματογράφου — μιας τεχνικής που υπηρετεί πιστά τα τελευταία 20 χρόνια.

Με έμφαση στη σωματική έκφραση και την κινησιολογία, και σε συνεργασία με τις κινηματογραφικές προβολές του Γιάννη Καραπιπερίδη, δημιουργεί μια μοναδική θεατρική εμπειρία όπου το θέατρο και ο κινηματογράφος συνομιλούν επί σκηνής.

 

Σκηνοθεσία – Σενάριο: Johnny O

Καλλιτεχνική επιμέλεια: Αλέξης Βιδαλάκης

Σχεδιασμός και δημιουργία προβολών: Γιάννης Καραπιπερίδης

Μουσική επιμέλεια: Johnny O

Φωτισμοί: Αποστολής Τσατσάκος

Φωτογραφίες: Eleftheria IKE/Photography www.photosfaira.gr

Κοστούμια: Μαρία Γεωργάτου

Κατασκευή σκηνικού: Μιχάλης Ράπτης

Υπεύθυνη επικοινωνίας παράστασης: Γιώτα Δημητριάδη

Παραγωγή: Μ productions

Παίζουν: Johnny O, Γιώργος Ντούσης, Μαρία Μπαλούτσου, Εύη Κολιούλη, Χριστίνα Δενδρινού και Θανάσης Μεγαλόπουλος.

 

Πληροφορίες:

Πρεμιέρα: Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2025

Παραστάσεις: Τετάρτη & Πέμπτη στις 21:00

Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ κανονικό, 12 ευρώ φοιτητικό και ομαδικό, 7 ευρώ ατέλεια, και ανέργων/ Προσφορά Προπώλησης 10 ευρώ.

Προπώληση: Nomsferatu | Εισιτήρια online! | More.com

Τρέιλερ : (118) Nomsferatu, στο Θέατρο 104 για 2η χρονιά - YouTube

Ευχαριστούμε το MusicRowStudio για το υπέροχο τρέιλερ, τον Αντώνη Παπαβομβολάκη και την Νόρα Ράλλη. ‬

 

Τοποθεσία: Θέατρο 104 Ευμολπιδών 41 , Αθήνα

Διάρκεια: 70’
Πληροφορίες: Τηλ.: 210 3455020

Η έρευνα αποτυπώνει την τρέχουσα κατάσταση της ψηφιακής ευημερίας παιδιών και νέων σε όλη την Ευρώπη και αναδεικνύει περιθώρια και ευκαιρίες ενίσχυσης των προστατευτικών πλαισίων

Στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας Skills Upload Junior για την ενίσχυση της ψηφιακής εκπαίδευσης ο Μη Κερδοσκοπικός Οργανισμός Save the Children σε συνεργασία με το Ίδρυμα Vodafone, πραγματοποίησαν έρευνα με σκοπό την χαρτογράφηση και ολιστική κατανόηση της τρέχουσας κατάστασης της ψηφιακής ευημερίας των παιδιών σε όλη την Ευρώπη. Η έρευνα, με τίτλο «Click, Scroll, Connect - and Balance» υπογραμμίζει την επιτακτική ανάγκη για συντονισμένες και τεκμηριωμένες πολιτικές και πρακτικές που θα διασφαλίζουν την ψηφιακή ευημερία όλων των παιδιών στην Ευρώπη, χωρίς αποκλεισμούς.

Τα κύρια ευρήματα της έρευνας συνοψίζονται στα εξής:

• Στρεσογόνοι παράγοντες που επηρεάζουν αρνητικά τη ψυχική υγεία: Ο διαδικτυακός εκφοβισμός (cyberbullying), η παραπληροφόρηση, οι εθιστικοί μηχανισμοί σχεδιασμού και οι κοινωνικές συγκρίσεις, συμβάλλουν σε αυξημένα επίπεδα άγχους, κατάθλιψης και προβλημάτων συμπεριφοράς. Το φύλο επηρεάζει σημαντικά τις εμπειρίες των παιδιών, καθώς τα κορίτσια εκτίθενται περισσότερο σε σεξιστικό και υποτιμητικό περιεχόμενο, ενώ τα αγόρια σε πρότυπα βίας και εκμετάλλευσης.

• Προκλήσεις και κενά στην εκπαίδευση: Αν και υπάρχουν πρωτοβουλίες σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης η εφαρμογή τους παραμένει άνιση στα κράτη - μέλη. Πολλά παιδιά στερούνται βασικών γνώσεων σε θέματα, όπως η προστασία προσωπικών δεδομένων και η παραπληροφόρηση, ενώ οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν επαρκή επιμόρφωση και πρόσβαση σε εργαλεία.

• Ευάλωτες ομάδες παιδιών εκτίθενται σε μεγαλύτερο κίνδυνο: Παιδιά από περιθωριοποιημένες ομάδες, όπως ΛΟΑΤΚΙ+ νέοι, παιδιά μειονοτήτων ή με νευροαναπτυξιακές αναπηρίες, αντιμετωπίζουν σε μεγάλο βαθμό αποκλεισμό και υψηλότερα ποσοστά διαδικτυακής παρενόχλησης. Οι ομάδες αυτές συχνά αγνοούνται από τις εθνικές στρατηγικές.

• Άνιση εφαρμογή του ρυθμιστικού πλαισίου: Η Ευρωπαϊκή Ένωση διαθέτει το πιο ολοκληρωμένο πλαίσιο διεθνώς για την προστασία των παιδιών από τους ψηφιακούς κινδύνους, βασιζόμενο στις νομοθεσίες GDPR και DSA. Ωστόσο, παραμένουν οι σημαντικές ανισότητες μεταξύ κρατών-μελών, τόσο στην επαλήθευση ηλικίας όσο και στη διαχείριση περιεχομένου και τη ψηφιακή παιδεία.

• Αναδυόμενοι κίνδυνοι χωρίς ύπαρξη τωρινών εργαλείων αντιμετώπισης: Νέες απειλές όπως υλικό σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών παραγόμενο με τεχνητή νοημοσύνη, deepfakes και επιβλαβή αλγοριθμικά συστήματα στοχευμένων προτάσεων, ξεπερνούν τα υπάρχοντα ρυθμιστικά εργαλεία. Ο Κανονισμός για την Τεχνητή Νοημοσύνη (AI Act) και ο Κανονισμός για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες (DSA) που στοχεύουν στην αντιμετώπιση αυτών των απειλών, βρίσκονται ακόμη υπό διαμόρφωση, ενώ απαιτείται μία δυναμική προσέγγιση που βασίζεται στα δικαιώματα, και την ουσιαστική συμμετοχή των παιδιών.

Η έρευνα προτείνει την ανάπτυξη εθνικών οδηγιών που ευθυγραμμίζονται με τα διεθνή πρότυπα, την ενίσχυση μηχανισμών εφαρμογής και διασυνοριακής συνεργασίας, καθώς και την προώθηση πολιτικών που λαμβάνουν υπόψη τα αναπτυξιακά στάδια των παιδιών. Παράλληλα, απαιτείται ενδυνάμωση των σχολικών κοινοτήτων, με ολοκληρωμένες προσεγγίσεις που συνδέουν την ψηφιακή ευημερία με την ψυχική υγεία και την κοινωνική ένταξη, αλλά και συστηματική επιμόρφωση εκπαιδευτικών και γονέων.Επιπλέον, ιδιαίτερη μέριμνα πρέπει να δίνεται στις ανάγκες των πιο ευάλωτων ομάδων παιδιών, ώστε να διασφαλίζεται η ισότητα, η συμπερίληψη και η ηλικιακή καταλληλόλητα σε κάθε πρωτοβουλία. Τέλος, κρίσιμη θεωρείται η κάλυψη των ερευνητικών κενών και η ανάπτυξη στιβαρών συστημάτων παρακολούθησης και αξιολόγησης που θα επιτρέπουν τη συστηματική μέτρηση και βελτίωση της ψηφιακής ανθεκτικότητας και ευεξίας των παιδιών.

Διαβάστε ολόκληρη την έρευνα εδώ: https://skillsuploadjr.eu/save...

ΣΟΛΟΙΚΙΣΜΟΣ: Ένα πολυθεματικό φεστιβάλ ποίησης, από και προς τη φύση, από και προς τη γλώσσα.

 

Ελαφότοπος, Ζαγοροχώρια

Σάββατο 25 & Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2025

 

Το πρώτο διεθνές πολυθεματικό φεστιβάλ ποίησης ΣΟΛΟΙΚΙΣΜΟΣ θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 25 και την Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2025 στον Ελαφότοπο, στα Ζαγοροχώρια, σε διοργάνωση και παραγωγή του καλλιτεχνικού οργανισμού ARTIVISM.

Το Φεστιβάλ με κεντρικό άξονα την ποίηση, έχει ως στόχο να μπολιάσει το παραδοσιακό με το σύγχρονο, το αρχετυπικό και το αρχέγονο με το μεταμοντέρνο. Παράλληλα, αποσκοπεί σε έναν ασφαλή χώρο έκφρασης, για όλες και όλους, δημιουργώντας και καλλιεργώντας την αίσθηση της κοινότητας ετερόκλητων ομάδων μέσα από καλλιτεχνικές πρακτικές. 

Στην πρώτη διοργάνωση του ΣΟΛΟΙΚΙΣΜΟΣ συμμετέχουν με αλφαβητική σειρά οι:

Iana Boukova, Alvina Chamberland, Sarah Ettlinger, Natalie Mariko, Vincent Moon, Ειρήνη Ανδρουλάκη, Λένα Γεροθανάση, Αλεξάνδρα Κ., Τάσος Λαγγής, Εύα Παπαμαργαρίτη, Θοδωρής Παναγόπουλος, Λένα Πλάτωνος, Μελίνα Ξενάκη, Μάριος Χατζηπροκοπίου και εκπρόσωποι του Οικομουσείου Ζαγορίου.

 

Καλλιτεχνικό σημείωμα:

Η έννοια της απομόνωσης στην Ήπειρο δεν σχετίζεται με τη θάλασσα και τις άγονες γραμμές, αλλά με τα άγρια βουνά, τα αφιλόξενα μονοπάτια και την έλλειψη συγκοινωνίας. Όπως οι εξόριστοι στα ξερονήσια, έτσι και όσοι δεν ταίριαζαν στις κοινωνικές νόρμες βρίσκονταν συχνά αποκλεισμένοι στα σκιερά φαράγγια και τα πέτρινα χωριά της ορεινής Ηπείρου. Οι «αλούτεροι», δηλαδή όσοι δεν συμβάδιζαν με τα αποδεκτά κοινωνικά πρότυπα, αντιμετωπίζονταν ως αόρατοι ή περιθωριοποιημένοι. 

 Στην τέχνη, στη λογοτεχνία, ακόμα και στην προφορική παράδοση, αυτοί οι άνθρωποι ήταν συχνά οι ήρωες των κλέφτικων τραγουδιών ή οι αινιγματικές φιγούρες που περιφέρονταν στις σκιές των βουνών, φέρνοντας μαζί τους ιστορίες διαφορετικότητας, αντίστασης και μοναδικότητας. Έτσι, η Ήπειρος άλλοτε γίνεται τόπος εξορίας και άλλοτε λίκνο ελευθερίας, όπου οι διαφορετικοί βρίσκουν καταφύγιο στα βουνά, στις στάνες των Σαρακατσαναίων και στα πέτρινα γεφύρια που ενώνουν τον χρόνο και τις γενιές.

 Το όνομα του φεστιβάλ χαρίζει ο όρος σολοικισμός: η χρήση συντακτικών δομών, που διαφοροποιούνται από την πρότυπη γλώσσα όπως διδάσκεται στο σχολείο με βάση τη ρυθμιστική γραμματική. 

ευά παπαδάκης - Εμπνευστής και καλλιτεχνικός διευθυντής του ΣΟΛΟΙΚΙΣΜΟΣ

 

Ημερήσιο πρόγραμμα - ΣΟΛΟΙΚΙΣΜΟΣ

 

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2025 και Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2025

[12:00 - 22:00]

Η ΒΟΣΚΟΣ, Ηχοτοπίο, Στάβλος Ελαφότοπου

Λένα Πλάτωνος, μουσικός

 

[12:00 - 22:00]

ΜΙΚΡΗ ΑΡΚΤΟΣ, Έκθεση, Καφενείο Ελαφότοπου

Συμμετέχουν: Μελίνα Ξενάκη, κεραμίστρια, Sarah Ettlinger, εικαστικός, Vincent Moon, σκηνοθέτης (short films featuring: Alkyone, Γιώργος Μωραΐτης, Lali Tupli, Ross Daly, Γιώργος Ξυλούρης)

 

[12:00 - 22:00]

ΜΕΓΑΛΗ ΑΡΚΤΟΣ, Έκθεση, Ξενώνας Ρόκα, Ελαφότοπος

Συμμετέχουν: Ειρήνη Ανδρουλάκη, φωτογράφος και Εύα Παπαμαργαρίτη, καλλιτέχνις

 

[20:00]

ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΛΙ, Κινηματογραφική Προβολή, Στάβλος Ελαφότοπου

Θα προβληθούν οι ταινίες:

«Περί Θανάτου» του Τάσου Λάγγη (6’24’’)

«The Flowers Stand Silently, Witnessing» του Τεό Παναγόπουλου (17’)

«Adamah» του Τάσο Λάγγη (6’08’’)

 

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2025

[12:00–14:00]

ΠΕΡΠΑΤΩ ΠΕΡΠΑΤΩ ΕΙΣ ΤΟ ΔΑΣΟΣ, Περιπατητική Ποίηση, Άνω Πεδινά - Ελαφότοπος

Συμμετέχουν: Αλεξάνδρα Κ., συγγραφέας, Alvina Chamberland, συγγραφέας, Γιάννα Μπούκοβα, ποιήτρια, Μάριος Χατζηπροκοπίου, ποιητής, Natalie Mariko, ποιήτρια και το Οικομουσείο Ζαγορίου

 

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2025

[12:00–13:00]

ΚΕΚΡΑΜΕΝΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ, Καθιστική Ποίηση, Ξενώνας Ρόκα, Ελαφότοπος

Συμμετέχουν: Αλεξάνδρα Κ., συγγραφέας, Alvina Chamberland, συγγραφέας, Γιάννα Μπούκοβα, ποιήτρια, Μάριος Χατζηπροκοπίου, ποιητής, Natalie Mariko, ποιήτρια και το Οικομουσείο Ζαγορίου.

 

[13:30–14:30]

ΤΟ ΥΦΑΔΙ, Εργαστήριο Μαλλιού, Ξενώνας Ρόκα, Ελαφότοπος

Λένα Γεροθανάση, Χειροτέχνις

 

Πληροφορίες:

Ημερομηνίες: Σάββατο 25 & Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2025

Είσοδος: Ελεύθερη

Το ΣΟΛΟΙΚΙΣΜΟΣ πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.

 

Χάρτες:

Ξενώνας Ρόκα

Στάβλος Ελαφότοπου

Καφενείο Ελαφότοπου

Άνω Πεδινά - Ελαφότοπος

 

Διοργάνωση: ARTIVISM

Παραγωγή: ARTIVISM

Επικοινωνία - Γραφείο Τύπου: Κατερίνα Π. Τριχιά - True Colours Comms

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΣΟΛΟΙΚΙΣΜΟΣ

 

Τάσος Λάγγης

Ο Τάσος Λάγγης σπούδασε κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο του Λονγκ Άιλαντ της Νέας Υόρκης και στην Σχολή Σταυράκου στην Αθήνα. Το 2008 συμμετείχε στο Berlinale Talent Campus στο Βερολίνο. Η έρευνά του επικεντρώνεται στην πολύπλοκη κοινωνική, πολιτιστική και φυσική πραγματικότητα της Αθήνας. Το βραβευμένο ντοκιμαντέρ «Χτίστες, νοικοκυρές και η οικοδόμηση της σύγχρονης Αθήνας» που συν-δημιούργησε με τον Γιάννη Γαϊτανίδη αποτέλεσε την αρχή της ενασχόλησης του με την αθηναϊκή πολυκατοικία ως ηθικό γεγονός. Αυτή την περίοδο προετοιμάζει ένα ακόμα ντοκιμαντέρ για την Αθήνα, με τίτλο «Η Δημόσια Ιδιωτική Οικία»,διερευνώντας αυτή τη φορά το ζωτικό ερώτημα του πώς συμβιώνουμε στην πόλη του σήμερα.

Ειρήνη Ανδρουλάκη

Ειρήνη Ανδρουλάκη (γεν. 1990) είναι καλλιτέχνις από την Κρήτη που ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε Πολιτική Επιστήμη και Ιστορία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Κινηματογράφο, καθώς και Ιστορία και Μέσα στο Παρίσι, όπου εργάστηκε ως τεκμηριώτρια φωτογραφικών και οπτικοακουστικών αρχειακών συλλογών. Αυτή την περίοδο συνεχίζει τις σπουδές της στο Τμήμα Φωτογραφίας και Οπτικοακουστικών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής. Το 2024 η φωτογραφική της δουλειά παρουσιάστηκε στη συλλογική έκθεση Young Greek Photographers του

Athens Photo Festival στο Μουσείο Μπενάκη, ενώ την ίδια χρονιά τιμήθηκε με το Critics’ Choice Award του LensCulture. Το 2025 συμμετέχει στην ομαδική έκθεση LensCulture New Discoveries στο Somerset House στο πλαίσιο του Photo London 2025, ενώ επιλέγεται από το Void ως υποψήφια καλλιτέχνις στο FUTURES 2025. Στο έργο της συνδυάζει έρευνα, αφήγηση και πρακτικές ντοκιμαντέρ, εστιάζοντας σε ιστορίες που συχνά παραμένουν στο περιθώριο, με στόχο να ενώσει το προσωπικό με το συλλογικό.

Αλεξάνδρα Κ.

Η Αλεξάνδρα Κ* (Κέρκυρα, 1985) είναι θεατρική συγγραφέας, σεναριογράφος και πεζογράφος, ενώ παράλληλα αρθρογραφεί σε εφηµερίδες και περιοδικά. Το 2017 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πατάκη το πρώτο της µυθιστόρηµα, «Πώς φιλιούνται οι αχινοί». Το 2018 ανέβηκε στην Πειραµατική Σκηνή του Εθνικού Θεά¬τρου το έργο της «Επαναστατικές µέθοδοι για τον καθαρισµό της πισίνας σας» (Εκδόσεις Πατάκη, 2020), που έχει µεταφραστεί σε έξι γλώσσες και έχει τιµηθεί µε βραβείο EURODRAM. Το «γάλα, αίµα» (Εκδόσεις Πατάκη, 2024, νέα έκδοση) ανέβηκε στη Μικρή Επίδαυρο το 2021 κατόπιν ανάθεσης του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου. Έχει συνεργαστεί µε την Εθνική Λυρική Σκηνή στα λιµπρέτα των παραγωγών Στρέλλα και La Belle Helene. Eπελέγη ως writer-in-residence στο International Writers Program του Πανεπιστηµίου της Άιοβα το 2021. Έχει διατελέσει µέλος του Δ.Σ. του Φεστιβάλ Κινηµατογράφου Θεσσαλονίκης.

Γιάννα Μπούκοβα

Η Γιάννα Μπούκοβα είναι δίγλωσση ποιήτρια, γεννημένη στη Σόφια, Βουλγαρίας. Έχει εκδώσει στα βουλγαρικά τέσσερεις ποιητικές συλλογές, δύο συλλογές διηγημάτων και ένα μυθιστόρημα.

Από το 1994 συμμετέχει ενεργά στην λογοτεχνική ζωή της Ελλάδας. Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού ποίησης ΦΡΜΚ και συμμετέχει στη διοργάνωση ποιητικών performance και διαδραστικών μορφών ανάγνωσης. Έχει ασχοληθεί με την κριτική και την παρουσίαση λογοτεχνικών βιβλίων και έχει γράψει δοκιμιακά κείμενα πάνω σε ζητήματα σύγχρονης ποίησης και ποιητικής.

 

Alvina Chamberland

Η Alvina Chamberland είναι μια Σουηδο-Αμερικανίδα συγγραφέας, γνωστή κυρίως για λογοτεχνικά έργα αυτομυθοπλασίας. Το 2015 οι εκδόσεις Bokförlaget ETC κυκλοφόρησαν το βιβλίο της σε συν-συγγραφή Allt som är Mitt: Våldtäkt, Stigmatisering och Upprättelse (αγγλική μετάφραση: All that is mine: Rape, Stigmatization and Reparation). Το βιβλίο έλαβε επιχορήγηση από το Σουηδικό Συμβούλιο Τεχνών. Τον Σεπτέμβριο του 2018 το μυθιστόρημά της Utelåst – Uppväxtnostalgi för freaks (Locked Out – A nostalgic account of growing up for freaks), μια παρωδία του είδους «coming of age», εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Dockhaveri Förlag. Ζει ανάμεσα στην Αθήνα και το Βερολίνο και δεν έχει πραγματικά χόμπι, μόνο ένταση και γαλήνη. Love the World or Get Killed Trying αποτελεί το αγγλόφωνο συγγραφικό της ντεμπούτο.

photo credits: Tiresia

 

Εύα Παπαμαργαρίτη

Η Eva Papamargariti μεγάλωσε στην Ελλάδα, όπου αποφοίτησε από το Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με Δίπλωμα Αρχιτεκτονικής (2012). Είναι κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος στον Σχεδιασμό Οπτικής Επικοινωνίας από το Royal College of Art του Λονδίνου (2016).

Η καλλιτεχνική της πρακτική εστιάζει κυρίως σε μέσα που σχετίζονται με τον χρόνο (time-based media), αλλά περιλαμβάνει επίσης έντυπο υλικό και γλυπτικές εγκαταστάσεις που εξερευνούν τη σχέση μεταξύ του ψηφιακού χώρου και της υλικής πραγματικότητας. Ενδιαφέρεται για τη δημιουργία δισδιάστατων και τρισδιάστατων αποδομημένων χώρων και σεναρίων, τα οποία προκαλούν αφηγήσεις βασισμένες σε ασαφείς, ταυτόχρονες καταστάσεις που συμβαίνουν σε καθημερινή συχνότητα, στο όριο μεταξύ ψηφιακού και φυσικού περιβάλλοντος, θολώνοντας τα όρια ανάμεσα σε αυτά τα «οικοσυστήματα».

Μελίνα Ξενάκη

Η Μελίνα Ξενάκη είναι κεραμίστρια με έδρα την Αθήνα. Αφού ολοκλήρωσε το BA της στην Κεραμική και το Γυαλί (UCA, Farnham, 2012), μετακόμισε στο Λονδίνο για να παρακολουθήσει το διετές Μεταπτυχιακό της στο Royal College of Art (2014), όπου δάσκαλοί της υπήρξαν οι Martin Smith, Felicity Aylieff και Alison Britton. Από την αποφοίτησή της εργάζεται αποκλειστικά ως κεραμίστρια. Έχοντας εκπαιδευτεί να παράγει υψηλής ποιότητας έργα στο πλαίσιο της βρετανικής στούντιο κεραμικής, η Μελίνα αντλεί έμπνευση από αρχαία αντικείμενα και λαϊκή τέχνη της Μεσογείου. Από τα κυπριακά τελετουργικά αγγεία της Εποχής του Χαλκού έως τα παραδοσιακά κρητικά κεντήματα του 19ου αιώνα, τα έργα της φέρουν μοτίβα, ζώα και φυτά, δημιουργώντας έναν διάλογο ανάμεσα στη γη, τη φωτιά και τα ζωντανά όντα της Μεγάλης Θάλασσας μέσα στους αιώνες.

Vincent Moon

Ο Vincent Moon είναι ανεξάρτητος Γάλλος σκηνοθέτης και ερευνητής του ήχου. Τα τελευταία είκοσι χρόνια δημιουργεί ταινίες, ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο σε μια αναζήτηση ήχων, από τη ροκ μουσική των σταδίων μέχρι σπάνιες σαμανικές τελετουργίες, από πειραματισμούς στην ηλεκτρονική μουσική μέχρι ακαπέλα τραγούδια χωριών. Το έργο του είναι αυστηρά μη εμπορικό. Αυτήν την περίοδο τον υποστηρίζουν η ανεξάρτητη Ελβετή παραγωγός, επιμελήτρια και συγγραφέας Julie Henoch (www.powapowa.ch) καθώς και ο Αμερικανός μοντέρ και σκηνοθέτης Daniel Oxenhandler.

 

Μάριος Χατζηπροκοπίου

Ποιητής, μεταφραστής, ερευνητής. Το βιβλίο του Τοπικοί Τροπικοί (Αντίποδες 2019), το οποίο διερευνά ζητήματα κουήρ πένθους και επιθυμίας σε σύνδεση με προφορικές παραδόσεις, συμπεριελήφθη στις βραχείες λίστες και την τελική ψηφοφορία για το Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα ισπανικά, τα αγγλικά και τα σερβικά και έχουν συμπεριληφθεί σε διεθνείς ανθολογίες. Συνδέοντας τη μυθοπλασία με την τεκμηρίωση και τη μετάφραση με την οικειοποιηση ετερογενων κειμένων, η πρακτικη του εκκινεί από τη γραφή και εκτείνεται στη φωνή και το σώμα, επιτελώντας τα ποιήματα ως έγχρονα συμβάντα και ως χωρικές διαδρομές. Μεταφράζει βραζιλιανική πεζογραφία και ισπανόφωνο θέατρο. Έχει συγγράψει κείμενα για τις παραστάσεις Κουταλιανοί. Το Βάρος της Ιστορίας (Μέγαρο Μουσικής, 2024), Η Θαυμαστή Ιστορία του Χορ-Χορ Αγά (Όλη η Ελλάδα Ένας Πολιτισμός, 2024) και Στη Γη των Κρίνων (Εθνική Λυρική Σκηνή, 2025). Έχει παρουσιάσει περφόρμανς και παραστασιακές διαλέξεις διεθνώς (βλ. ενδεικτικά: Παν/μια Οξφόρδης, Michigan, Λονδίνου, Ρώμης (Sapienza), Mouvoir Tanztheater/Κολωνία, Spinnerei/Λειψία, Ίδρυμα Ωνάση, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Athens Biennale, Mostra Latinoamericana de Performances Urbanas/Βραζιλία κ.α.), ενώ έχει συνεργαστεί ως δραματουργός σε διάφορες παραγωγές (Φεστιβάλ Αθηνών, Δημητρίων, Φιλίππων, Εθνική Λυρική Σκηνή, κ.ά.). Εργάζεται ως επίκουρος καθηγητής σπουδών επιτέλεσης και γραφής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

 

Sarah Ettlinger

Sarah Ettlinger είναι Βρετανίδα καλλιτέχνης που ζει και εργάζεται στην Αθήνα από το 1991. Αποφοίτησε με διάκριση από το Middlesex University στο Λονδίνο και συνέχισε στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ, όπου απέκτησε πτυχίο BA Hons πρώτης τάξης στις Τέχνες και το Σχέδιο. Τα καλλιτεχνικά μέσα και το ύφος της προσαρμόζονται ανάλογα με το εκάστοτε έργο ή πρότζεκτ, αν και συχνά προτιμά τη λαδομπογιά ως κύριο μέσο έκφρασης. Χρησιμοποιεί επίσης ψηφιακά μέσα,

φωτογραφία και βίντεο για να ενισχύσει την ερευνητική της προσέγγιση σε κάθε θέμα. Στην καρδιά της καλλιτεχνικής της πρακτικής βρίσκεται η περιέργειά της να αποκαλύψει στρώματα κάτω από κοινωνικές προσποιήσεις, συχνά αντανακλώντας τις προσωπικές της εμπειρίες ως γυναίκα, καλλιτέχνις και κάτοικος της Αθήνας. Έχει εκθέσει το έργο της σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, την Αγγλία, τη Γαλλία, τη Σουηδία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ και τον Ισημερινό. Σημαντικές ατομικές εκθέσεις περιλαμβάνουν: «Χαμένη Αθωότητα» στο Λονδίνο και «In-External Contortions» στην Αθήνα. Η Sarah Ettlinger έχει συμμετάσχει ενεργά σε πολλά καλλιτεχνικά πρότζεκτ και πρωτοβουλίες, συνδιοργανώνοντας και συμμετέχοντας στα: Athens ArtCore Festival (2020), Private View (ArtAz, 2014), ReMap II (2009) και Where is the Art? / Open Spaces (2007), ένα παράλληλο γεγονός στην 1η Μπιενάλε της Αθήνας. Πιο πρόσφατα συμμετείχε στην έκθεση Hyperhidrosis: Sweating Together στο Λουτρό των Αέρηδων, στο Μουσείο Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού. Αυτή την περίοδο, εκθέτει το έργο της σε μια διμελή έκθεση με τίτλο Safe Haven στη

Δημοτική Πινακοθήκη ΛΕΦΑ, στην Αθήνα. www.sarahettlinger.com

 

ευά παπαδάκης

Ο ευά παπαδάκης γεννήθηκε στην Κρήτη από μια γυναίκα με το επώνυμο Λεβέντη. Χρησιμοποιώντας την πρακτική του μπολιάσματος, δημιουργεί καινούργιους τρόπους θέασης του κόσμου μέσα από νέες αφηγήσεις.

Η βραβευμένη πρώτη του ποιητική συλλογή, με τίτλο «μερακλίνα | κουκιμπιμπέρισσα | ομπλαντί», συνεχίζει το έργο ανθρωποκεντρικής αφήγησης που είχε ξεκινήσει και ως storyteller στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), σε τοπικές και διεθνείς ΜΚΟ, εστιάζοντας στις θεματικές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του προσφυγικού και της κλιματικής αλλαγής.

Έχει επιμεληθεί και σκηνοθετήσει μια σειρά από ζωντανά «ανθρώπινα πανό» και μια σειρά από ανθρωποκεντρικές ταινίες που αναδεικνύουν τη συνύπαρξη προσφυγικού και τοπικού πληθυσμού. Πρόσφατα, σκηνοθέτησε την παράσταση «ο έρωτας στα χρόνια της κλιματικής» ως μια πολυμεσική ξενάγηση.

Έχει σχεδιάσει και υλοποιήσει φεστιβάλ και δράσεις μέσα από συνεργασίες με το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το MOMus, τη ΔΕΘ κ.ά.

 

Λένα Πλάτωνος

Η Λένα Πλάτωνος είναι Ελληνίδα μουσικός, πιανίστρια και συνθέτρια ηλεκτρονικής μουσικής. Είναι μια από τους πρωτοπόρους της ελληνικής ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής της δεκαετίας του ’80 και παραμένει ενεργή ως σήμερα.

Άρχισε να παίζει πιάνο σε ηλικία δύο ετών και πριν κλείσει τα δεκαοχτώ της χρόνια έγινε επαγγελματίας πιανίστρια. Επιστρέφοντας από τις σπουδές της στη Βιέννη και στο Βερολίνο στα τέλη της δεκαετίας του ’70, άρχισε να εργάζεται ως συνθέτρια στο Τρίτο Πρόγραμμα του ραδιοφώνου της ΕΡΤ του Μάνου Χατζιδάκι, με τον οποίο διατήρησε στενή επαγγελματική και προσωπική σχέση ως τον θάνατό του. Έχει επίσης συνεργαστεί ως μουσικός παραγωγός και κειμενογράφος σε όλα τα προγράμματα των κρατικών ραδιοφώνων.

Το πρώτο της άλμπουμ, με τίτλο «Σαμποτάζ», κυκλοφόρησε το 1981. Από τότε η Λένα Πλάτωνος κυκλοφόρησε και συμμετείχε σε περισσότερα από 15 άλμπουμ, κυρίως ηλεκτρονικής μουσικής. Η συνεισφορά της στην ελληνική ηλεκτρονική μουσική σκηνή είναι μεγάλη, με δίσκους που έγιναν αποκλειστικά από αναλογικά ηλεκτρονικά μουσικά όργανα. Μέσω της μοναδικής του δεξιοτεχνίας και ποιητικής έκφρασης –ενός συνδυασμού που έχει πετύχει μόνο η Πλάτωνος–, το έργο της μας δίνει την εικόνα μιας καλλιτέχνιδας με εξαιρετικό ταλέντο, η οποία που δούλεψε προφητικά στην πορεία του χρόνου, συλλαμβάνοντας θεματικές που επρόκειτο να κατακλύσουν τις τηλεοπτικές οθόνες και τις εφημερίδες πολλά χρόνια αργότερα. Τις τελευταίες δεκαετίες συνεργάζεται με κορυφαίους Έλληνες ερμηνευτές και δημιουργούς.

 

Θοδωρής Παναγόπουλος

O Θοδωρής Παναγόπουλος είναι σκηνοθέτης και υποψήφιος διδάκτωρ Έλληνικής, Λιβανέζικης και Παλαιστινιακής καταγωγής, με έδρα την Γλασκώβη. Το έργο διερευνά θέματα συλλογικής μνήμης, εκτοπισμού, κατακερματισμένων ταυτοτήτων και αντίστασης συχνά μέσω αντί-αποικιακών, συμμετοχικών και αρχειακών μεθοδολογιών. Η πιο πρόσφατη ταινία του είναι  το ντοκιμαντέρ με τίτλο "Τα λουλούδια στέκονται σιωπηλά, ως μάρτυρες", το οποίο έχει προβληθεί σε περισσότερα από 150 φεστιβάλ παγκοσμίως. Έχει λάβει το Μέγα Βραβείο κριτικής επιτροπής στο Sundance το 2025, την καλύτερη ταινία μικρού μήκους στο IDFA το 2024, και ήταν υποψήφια για βραβείο BAFTA το 2025, ενώ προβλήθηκε πρόσφατα ως ταινία τελετή έναρξης στο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκος της Δράμας. Ο σκηνοθέτης ολοκληρώνει διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Σκωτίας, όπου διερευνά από-αποικιακές μεθοδολογίες και την απόδοση τους, ως αντί-αφηγήσεις μέσα από ιστορικά αρχεία ταινιών για την Παλαιστίνης της δεκαετίας του 1930.

 

Natalie Mariko

Η Natalie Mariko είναι η συγγραφέας του HATE POEMS (no more poetry, Αυστραλία, 2023). Είναι διευθύντρια σύνταξης του ετήσιου διεπιστημονικού περιοδικού τέχνης και μόδας CODE και πρώην συντάκτρια ποίησης του SAND Journal. Τα έργα της και η φωνή της έχουν παρουσιαστεί ευρέως, τόσο διαδικτυακά όσο και σε έντυπη μορφή.

Ο υποψήφιος της τουρκοκυπριακής Αριστεράς, Τουφάν Ερχιουρμάν, είναι ο νέος ηγέτης των Τουρκοκυπρίων μετά την σαρωτική του νίκη έναντι του απερχόμενου «προέδρου» Ερσίν Τατάρ. Σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα ο Ερχιουρμάν έλαβε ποσοστό 62,33% έναντι του 35,72% που έλαβε ο Τατάρ, καταφέροντας τη μεγαλύτερη εκλογική επικράτηση στην ιστορία των τουρκοκυπριακών εκλογών μετά την εποχή του Ραούφ Ντεντκάς.

Μετά την ανακοίνωση της νίκης του Τουφάν Ερχιουρμάν, χιλιάδες Τουρκοκύπριοι κατέκλυσαν τους δρόμους, πανηγυρίζοντας για την πρωτοφανή εκλογική νίκη και τη νέα εποχή στην τουρκοκυπριακή κοινότητα.

Στην πανηγυρική του ομιλία – η οποία πραγματοποιήθηκε υπό τους ήχους της «Τυλληριώτισσας», ενός παραδοσιακού κυπριακού τραγουδιού- ο 55χρονος Ερχιουρμάν δεσμεύτηκε για έναν «πολύ μεγάλο αγώνα αλλαγής της παρούσας κατάστασης». Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό διαβεβαίωσε ότι, όπως και οι προηγούμενοι Τουρκοκύπριοι ηγέτες, θα εργαστεί σε συνεννόηση με την Τουρκία.

Μήνυμα ομοσπονδίας και ταυτότητας

Όπως αναφέρει και η Deutsche Welle, η σαρωτική νίκη του Τουφάν Ερχιουμάν στέλνει ένα σαφές πολιτικό μήνυμα σε σχέση με την βούληση της Τουρκοκυπρίων για τη μορφή λύσης του Κυπριακού, αφού η πολιτική Ερντογάν-Τατάρ, για εγκατάλειψη της oμοσπονδίας και αναζήτηση λύσης στην βάση δύο κυρίαρχων κρατικών οντοτήτων ηττήθηκε παταγωδώς.

Πέραν του γεγονότος ότι ο κ. Ερχιουρμάν διαχρονικά τάσσεται υπέρ του διαλόγου και της επαναπροσέγγισης, η πολιτική ατζέντα με την οποία διεκδίκησε την «προεδρία», περιελάβανε την δέσμευση του ιδίου στο συμφωνημένο πλαίσιο για λύση ομοσπονδίας και την επιστροφή στις συνομιλίες.

Ο εκλογικός θρίαμβος του Τουφάν Ερχιουρμάν στέλνει όμως και σαφές πολιτικό μήνυμα επαναπροσδιορισμού των σχέσεων της Τουρκοκυπρίων με την Άγκυρα και ειδικά με την πολιτική του AKP για επιβολή του πολιτικού Ισλάμ στην κοινότητα.

Ζητώντας «σεβασμό και ισότητα» ο Ερχιουρμάν διεκδίκησε την «προεδρία» με πρόταγμα την ανάγκη διατήρησης της κοσμικότητας των Τουρκοκυπρίων και ορατότητας της κυπριακής τους ταυτότητας, καταγγέλλοντας παράλληλα την ανοχή του απελθόντος Ερσίν Τατάρ στις τουρκικές προσπάθειες εμπέδωσης του πολιτικού Ισλάμ στην τουρκοκυπριακή κοινωνία.

Η ελληνοκυπριακή αντίδραση

Τα νέα δεδομένα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα αναμένεται να φέρουν εξελίξεις σε ό,τι αφορά τις «παγωμένες» εδώ και επτά χρόνια συνομιλίες για το Κυπριακό. Ήδη ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης, αφού συνεχάρη τον νέο ηγέτη των Τουρκοκυπρίων για την εκλογή του, δήλωσε ότι προσβλέπει σε «συνάντησή με τον κ. Ερχιουρμάν το συντομότερο δυνατόν και στην εκκίνηση ουσιαστικών διαπραγματεύσεων από το σημείο που διακόπηκαν στο Κραν Μοντανά».

Με την εκτίμηση ότι οι Τουρκοκύπριοι γύρισαν την πλάτη στη λύση δύο κρατών υποδέχτηκε την εκλογή του Τουφάν Ερχιουρμάν η Πρόεδρος του ΔΗΣΥ και Πρόεδρος της Βουλής της Κύπρου Αννίτα Δημητρίου, η οποία ευχήθηκε η εκλογή του να ανοίξει τον δρόμο σε νέες διαπραγματεύσεις.

Ανάλογη ήταν και η εκτίμηση του Γενικού Γραμματέα του ΑΚΕΛ Στέφανου Στεφάνου, ο οποίος σε μήνυμά του στα ελληνικά και τα τουρκικά έγραφε στο X ότι «η τουρκοκυπριακή κοινότητα αποφάσισε υπέρ της λύσης ομοσπονδίας και της επανένωσης», ζητώντας την εκκίνηση προσπαθειών για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων.

Η επιστροφή στο τραπέζι του διαλόγου ωστόσο δεν μπορεί να γίνει χωρίς προσπάθεια και από ελληνοκυπριακής πλευράς, καθώς ο κ. Ερχιουρμάν ζητά συγκεκριμένες δεσμεύσεις για την επανεκκίνηση, οι οποίες περιλαμβάνουν χρονοδιαγράμματα αλλά και άρση της «απομόνωσης» των Τουρκοκυπρίων σε περίπτωση αποτυχίας με ευθύνη της ελληνοκυπριακής πλευράς.

Το μπαλάκι στην Άγκυρα

Πάντως το μείζον είναι η στάση που θα τηρήσει η Άγκυρα και ο Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος μέχρι πρόσφατα δήλωνε πως η Τουρκία δεν πρόκειται να συζητήσει ξανά λύση Oμοσπονδίας.

Στην πρώτη του δήλωση μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων απέφυγε πάντως να αναφερθεί στο Κυπριακό. Αρκέστηκε στο να εξάρει τη «δημοκρατική ωριμότητα των Τουρκοκυπρίων» και να ευχηθεί «οι εκλογές αυτές να αποβούν ωφέλιμες για τις χώρες μας και την περιοχή», υποσχόμενος να συνεχίσει να υπερασπίζεται τα κυριαρχικά δικαιώματα της «ΤΔΒΚ».

Λιγότερο ψύχραιμη ήταν η αντίδραση του εταίρου της τουρκικής κυβέρνησης, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ο οποίος κάλεσε το κοινοβούλιο του της «ΤΔΒΚ» – όπου πλειοψηφεί η εθνικιστική δεξιά- «να συνεδριάσει επειγόντως, να δηλώσει ότι η επιστροφή σε επιδίωξη λύση ομοσπονδίας είναι απαράδεκτη και να αποφασίσει να ενταχθεί στην Τουρκική Δημοκρατία».

Ποιος είναι ο Τουφάν Ερχιουρμάν

Ο Ερχιουρμάν, ο οποίος δεν υιοθετεί τη λύση των δύο κρατών στο Κυπριακό και τάσσεται υπέρ των διαπραγματεύσεων για λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 11 Σεπτεμβρίου του 1970.

Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Άγκυρας και στη συνέχεια απέκτησε από το ίδιο πανεπιστήμιο μεταπτυχιακό και διδακτορικό τίτλο. Μεταξύ 2008 και 2010 ηγήθηκε των διαπραγματεύσεων για την επίλυση του Κυπριακού.

Από το 1999 ως το 2004 εργάστηκε στο υπουργείο Δικαιοσύνης της Τουρκίας θέτοντας στόχο τη θεσμοθέτηση του συνηγόρου του πολίτη στην Τουρκία.

Εξελέγη βουλευτής στις εκλογές στα Κατεχόμενα το 2013 με το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα.

Υπήρξε αρχηγός του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος από το 2016.

 

Ο Ερχιουρμάν διορίστηκε «πρωθυπουργός» στα Κατεχόμενα τον Ιανουάριο του 2018, έπειτα από τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές στις 7 Ιανουαρίου 2018, στις οποίες επανεξελέγη βουλευτής. Στις 19 Ιανουαρίου 2018 σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού αποτελούμενη από το κόμμα του και το Λαϊκό Κόμμα, το Δημοκρατικό Κόμμα και το Κόμμα Κοινοτικής Δημοκρατίας.

Η κυβέρνηση συνασπισμού διαλύθηκε στις 9 Μαΐου 2019 και διάδοχος του υπήρξε ο Ερσίν Τατάρ, που αργότερα έγινε και «πρόεδρος».